Plattdeutsche GedichteAuf Münsterländer Platt Von: Otto Pötter |
|
|
|
Met Verstand eenen drinken
Von Otto Pötter
Bi ’t Drinken haoll guet klaoren Kopp.
Drüm hett et wanner denn auk: Stopp.
Een so ’n Schnäpsken is to weinig,
nen Dutz daogieggen gar nich dainig.
Drüm laot di guet hier nu män rao’n:
Du moss bi’t Drinken piel noch staohn.
Man sall wuohl drinken, män nich suupen;
liekuut noch gaohn, doch nich lahm kruupen.
Denn üm nich duune hentosinken,
moss met Verstand di eenen drinken.
Un laot di Tiet, auk wenn ’t wat duert,
dann schmeck ’e auk – un dött di guet.
Prösterken!
Wenn bloß dat Sündigen nich wör
Von Otto Pötter
Man steiht heel quer daovör.
Ach, wenn doch bloß dat Sündigen nich wör!
Jüst nu an warme Sommerdage
quiält de Sünde us es Plage.
De Natur driff sick wier Bahn,
un dao haoll es immer kieggenan.
Deep gaoht de Blicke ant Gemööt,
un de Blömkes ruuket sööt.
Auk de Spiellmannszug, he musiziert –
un de Vüögelkes, se tiriliert.
Ja, söwwst de lütke Lüning (Spatz)
wünnert sick in’ Gaorn bi Büning:
„Mario un noch einmale,
wat geiht de Welt doch up un daale!“
Nu ja, wat wiss dao graut auk maaken,
he sitt män up ’n Püttenstaaken...
Tjä, up un daale, hen un her,
un dat bi all dat schöne Wiär!
Un dann auk noch ’n bettken mehr,
wenn de Sünd doch bloß nich wör.
Un dat gar up et Schützenfeste,
för männig Düörp in’ Jaohr dat Beste;
met wunnerbare Polonaisen
un hüüpenvulle, graute Thresen.
Wo Jung un Aolt in’ Liektratt trecket –
un stramme Kerls met Deerns sick necket.
Hier! Kiek mi an,
du leiwe Mann!
He woll in eens dr wuohl met dör –
wenn dat Sündigen doch bloß nich wör.
Glieks sitt de Sünd em wier in’ Nacken
un krigg den armen Kerl to packen.
Doch giff et bi düsse Geschichte
för us – Gott Dank – jä noch de Bichte!
Män guet, dat wi könnt immer wier dat bichten,
up dat wi willt nich giän verzichten.
Drüm: Staoh nich rüm,
danz, lach un frie’!
Wat is dao graut denn all ümbi?
De schöne Tiet is gau vörbi.
Prost – Mahlzeit
Von Otto Pötter
Moses wör nen Wundermann.
He kloppt an’ Berg – un Waater rann.
Noch grötter Wunner gifft et hier:
Man kloppt ant Fatt – un ruut löpp... Bier!
So hüng in Pinten Hoot an Hoot,
vör Jaohr’n hier, „in alter Zeit“.
Un alle süngen frohgemoot:
„Ein Prosit der Gemütlichkeit!“
Et wüss hier all de Aolle Fritz:
’n guet Glas Beer, samt Korn met Stritz,
un nette Lüe daobi an’ Disk,
dat mäck de Luune mehr äs risk (richtet auf).
Giff’t lecker auk noch wat to mümmeln,
lött lecker sick auk eenen kümmeln.
Dat giff Lecht in ’n griesen Dag.
’n armen Kerl, de dat nich mag!
|