Plattdeutsche Gedichte

              Auf Münsterländer Platt

            Von: Otto Pötter




 
Homepage Wadelheim

Bömmskes un Bömmelkes Neu

Erlkönig auf Platt

Dat Wadelheimske Kapellken

De Kuckuck an’ Wadelheimer Bahnhof

Sagen und Legenden auf Platt

De lesste Gast

 

 

 

Et werd wier gröön

                    

Von Otto Pötter

 

Maol weiht et wild, maol is et still.

Maol lacht de Sönn all wat deher,

maol krieg wi, natt wier, luusig Wiär.

 

Dann

April, April, de mäck  wat he will.

driff de Wind äs wilden Mann

noch sienen Frönd, den Nordwind an.

Doch lacht glieks drup de Sönn em uut –

un he dreiht aff, ohn graut Geluut.

 och wuohl will,

sien Kraft is weg: April, April!

Em kann nu nix mehr g

 

Auk wenn de Winter n

raut gelingen,

denn alle Knopsen willt nu springen.

 

De Tiet, an Sunnenschien so arm,

se is vörbi, et wiärd wier warm.

Un Meerske, Buern, samt Kind un Möhn,

se roopt vergnögt: „Nu wiärd ’t wier gröön!“

 

De Vüögelkes bünd auk wier hier

un singt upt Nie’e immer wier,

ohn Notenblatt so wunnerschön:

„De Lenz is dao, wat schön, dat Gröön!“

 

 

 

Helau                          

 

Von Otto Pötter

 

Et is maol wier so wiet.

Uut männig Hööke schniet   

auk hier in use Mönsterland,

bunt Narrenvolk, uut Rand un Band.

 

Käppken up, kuort’ Röcksken an –

un glieks wiärd wehrig Jan un Mann.

Bunt angetrocken, ohne Schüü,

springt se harüm, de daoren Lüe.

 

Se doot met « Prosit » munter drinken

un met « Helau » gar lustig winken.

Dao meint nu gar de aolle Öhm:

„Meinee, wu is dat Liäben schön!“

 

 

Maote haollen                     

 

Von Otto Pötter

 

De Fastentiet met Magerquark

mäck nich bloß schlank, se mäck auk stark.

Van Ballast geiht dao guet wat quiet –

Kopp, Hiärt un Siäl wiärd frie un wiet.

Et is weet Gott nich to verkennen,

de Fastentiet „sehr gut“ to nennen.

 

 

 

Nich so drock bi’n Grog

 

Von Otto Pötter

 

De erste Grog mäck mollig warm.

De twedde giff all wat an Charme;

de deerde rüümt den Kopp lück up,

de veerde legg upt Hiärt sick drup.

De fiefte Grog lött all’s di waogen,

de sesste nu, verdreiht de Aogen.

Auk Singerie driff uut ’n Mund –

un döt bedenklick Leedkes kund.

De siemmte Grog, de nemmt de Stimm;

de achte dann, de weiht di üm...               

 

Seite 10

 

Datenschutz